Zespół kierowany przez dr. hab. Pawła Laidlera, prof. UJ, Prodziekana WSMiP ds. studenckich, otrzymał w konkursie OPUS Narodowego Centrum Nauki grant na projekt Konstytucjonalizacja polityki jako narzędzie kontroli i równowagi w ujęciu porównawczym. Projekt będzie realizowany w Centrum Badań Ilościowych nad Polityką – interdyscyplinarnej jednostce międzywydziałowej utworzonej wspólnie przez Wydział Studiów Międzynarodowych i Politycznych oraz Wydział Matematyki i Informatyki. W skład zespołu realizującego grant wchodzi również trzech innych pracowników WSMiP UJ: dr hab. Łukasz Jakubiak, dr Jacek Sokołowski i dr Dariusz Stolicki (wszyscy z Instytutu Nauk Politycznych i Stosunków Międzynarodowych). Jest to już czwarty grant NCN realizowany w CBIP, a zarazem pierwszy, w którym kierownikiem jest naukowiec z WSMiP.

Celem projektu jest analiza procesu kształtowania treści norm prawnych w relacji pomiędzy aktorami politycznymi a organami zaliczanymi tradycyjnie do władzy sądowniczej lub realizującymi podobne funkcje. Dotychczasowe badania tego obszaru skupiały się na dwóch zjawiskach: judykalizacji polityki i polityki konstytucyjnej. Proponowany projekt podejmuje pierwszą próbę całościowego badania konstytucjonalizacji polityki. Pod tym określeniem rozumiemy całokształt sytuacji, w których dochodzi do sporu o kierunek polityki publicznej przy czym spór ten prowadzony jest za pomocą odwołania do argumentu sprzeczności danej polityki (lub wyrażających ją aktów) z konstytucją. Zamierzonym rezultatem projektu jest porównawczy opis zjawiska konstytucjonalizacji polityki w czterech krajach – USA, Francji, Niemczech i Polsce – urzeczywistniających zasadę rządów konstytucyjnych za pomocą różnych rozwiązań instytucjonalnych. W ramach prowadzonych badań poszukujemy odpowiedzi na pytanie, czy ta odmienność instytucjonalna prowadzi też do odmienności funkcjonalnej, tj. czy zakres ingerencji elit prawniczych w treść polityki publicznej jest w analizowanych systemach różny czy porównywalny, a także – czy istnieją porównywalne mechanizmy osiągania stanu równowagi pomiędzy organami trzeciej władzy a aktorami politycznymi.