Projekt  pt.: "Miejska „tarcza antykryzysowa” wobec środowisk artystyczno-kulturalnych. Efektywność, innowacja, solidarność. Badania porównawcze i ewaluacyjne. Rekomendacje" miał na celu analizę i ewaluację „tarcz antykryzysowych” zaproponowanych przez władze miast środowiskom kulturalnym w związku z sytuacją epidemiologiczną w Polsce. Środowiska kultury oraz pojedynczy artyści (pracujący często w warunkach samozatrudnienia) znaleźli się w trudnej sytuacji organizacyjnej i finansowej. Wszystkie szczeble administracji terenowej, rząd oraz Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego (MKiDN) wdrażały doraźne rozwiązania i programy wsparcia. Program pomocy MKiDN miał znaczenie kluczowe dla sektora kultury, jednakże był niewystarczający. Dlatego propozycje pomocy złożyły władze samorządowe. 

W projekcie badawczym przyjęto założenie, że skoro epidemia COVID-19 zmieni diametralnie okoliczności funkcjonowania sektora kultury w Polsce, to jak w dominie pociągnie to za sobą groźne następstwa natury organizacyjnej, finansowej, artystycznej oraz mentalnej. Zatem stawiano kluczowe pytanie o skalę następstw i konsekwencje zmian.